โอกาสที่แตกต่าง
วันหนึ่งผมได้เห็นคนขายถั่วแล้วเกิดแปลกใจในความไม่มั่นคงของชีวิตของเขาเลยมีความคิดแว่บเข้ามาในหัวจึงไม่รอช้าที่จะเข้าไปคุยและซื้อถั่วของเขา
เรา: ขอโทษนะครับผมจะซื้อถั่ว 50 ฿ เลย แต่รบกวนขอถามคำถามซัก 3 ข้อ
คนขาย: ได้สิ
เรา: คำถามแรกทำไมถึงมาขายถั่วทั้งๆ ที่ผมคิดว่าคุณสมัครหางานทำอย่างอื่นได้
คนขาย: ผมคิดว่ามันเสี่ยงเท่ากัน ไม่ว่าจะงานประจำหรือผมทำเอง
เรา: เสี่ยงยังไงล่ะ ทำงานบริษัทน่าจะมั่นคงกว่านะ ไม่ต้องมาเดินขายแบบนี้ซึ่งไม่ค่อยมี
คนซื้อ
คนขาย: แล้วคุณคิดว่าบริษัทจะซื้อเราตลอดเหรอ?
เรา: มันก็ไม่ตลอดหรอกแต่ผมคิดว่าถ้าปกติคนเราก็จะทำงานประจำจนมีเงินระดับหนึ่ง
ก่อนค่อยออกมาทำเองไง
คนขาย: มันก็เหมือนขายถั่วนั้นแหละ หากวันไหนบริษัทไม่ต้องการเราเขาก็ไม่ซื้อเรา ไม่ต่าง
จากขายถั่วหรอก
เรา: งั้นคำถามสอง ค่าใช้จ่ายรายวันคุณพอเหรอกับการเดินขายถั่ว
คนขาย: พอไม่พอมันขึ้นกับวิธีการ ผมไม่นั่งรถแต่ผมเดิน เพราะแรงงานผมใช้ไปวันนี้พักแล้วก็
หายเหนื่อยพรุ่งนี้เดินใหม่ ไม่เหมือนเงินใช้ไปก็หมดเอาไปต่อเงินก็ไม่ได้สุดท้ายก็ต้อง
รอสิ้นเดือนอีกแล้วเมื่อไหร่จะรวย
เรา: คำถามสุดท้าย คุณว่าคุณจะรวยไหมหากทำแบบนี้ต่อไป
คนขาย: คำตอบคือไม่รวย! แต่หากเปรียบเทียบโอกาสที่จะรวยผมมีโอกาสมากกว่า ตรงที่ผมไม่
เคยรอสิ้นเดือนเหมือนพนักงานบริษัท ผมไม่เคยจำกัดขอบเขตการทำงานเพราะยิ่งขยัน
ผมยิ่งได้ แต่พนักงานบริษัทยิ่งขยันคุณก็ได้เท่าเดิม ผมเดินไปเรื่อยเห็นทุกโอกาสที่วาง
อยู่ แต่พนักงานบริษัทอาจไม่ได้เห็นและที่คุณเห็นคนขายผ้าทุกวันนี้ คุณลองถามเขาดู
เขาก็เคยขายถั่วเหมือนผมมาก่อนและเขาพบโอกาส จากการเดินเท้าอย่างใส่ใจทุกก้าว
เขาจึงสำเร็จ ผมเองก็กำลังเดินในเส้นทางของเจ้าของธุรกิจของตนเอง
เรา: (อ้าปากค้าง) ยอดเยี่ยมมาก! เบื้องหลังคนเดินขายถั่ว เขาไม่ได้เดินสะเปะสะปะ แต่เขา
เดินหาฝันเพื่อส่งตัวเองให้ถึงฝัน เขาอาจจะสกปรกในวันนี้แต่วันข้างหน้าเขาคงเป็นเจ้า
ของอะไรสักอย่าง อย่างแน่นอน ประทับใจให้เลย 100฿
บทความโดย อาจารย์ประเสริฐ สุขไพบูลย์กุล
