คุณค่าเกียรติยศอยู่ที่ใจเรา
บางครั้งเกียรติและคุณค่าของคนมันอยู่ที่ตัวบุคคลไม่ใช่วัตถุ สังคมใช้วัตถุวัด
เพื่อไปหาเกียรติที่ซึ่งกินไม่ได้และต่างทำให้ครอบครัวลำบากและขัดสน สู้อยู่แบบพอดีๆ
เพื่อคนที่เรารักดีกว่าไหมวันที่อากาศไม่เป็นใจและร้อนมากวันหนึ่ง อาจารย์ประเสริฐต้อง
รีบเดินทางเพื่อไปเขียนแผนงานการสอนซึ่ง ณ ช่วงเวลานั้นไม่คิดที่จะหยุดพักใดๆ ทันใด
นั้นสายตาก็เหลือบไปเห็นขอทานที่มีความพิการทางด้านร่างกาย ในความเป็นจริงจะเดิน
ผ่านไปก็ได้ แต่ก็ต้องหยุดสายตาไว้ที่ข้อความว่า "กุหลาบเพื่อชีวิต" ผมหยุดคุยกับเขา
ผ่านช่อกุหลาบทันที
ผม: ทำไมถึงไม่นั่งเฉยๆ ล่ะ แค่นั่งเฉยๆ ผู้คนก็สงสารแล้วนะ ไม่ต้องเสียเงินไปซื้อ
กุหลาบ
ขอทาน: ผมอยากทำงานหาเลี้ยงตัวเองแบบไม่ต้องขอใคร ผมรู้ว่าการสร้างภาระให้ทั้ง
กับตนเองครอบครัวและสังคมเป็นอย่างไร ผมจึงเลือกที่จะมาขายครับ
ผม: แล้วทำไมต้องเป็นกุหลาบล่ะ มันไม่ใช่ของที่ทานได้ คนน่าจะซื้อกันน้อย
ขอทาน: มันเป็นความรู้สึกครับการขายกุหลาบ คนซื้อไม่ได้อยากซื้อไว้เองหรอกครับ แต่
เขาซื้อให้คนอื่น เวลาเปลี่ยนมือคุณค่าก็เปลี่ยนตาม เมื่อคุณซื้อคุณก็คือผู้ให้
ไม่ใช่ผมเป็นคนให้ครับ คนรับก็ย่อมดีใจ เพราะคนซื้อเป็นคนที่เธอรักและรักเธอ
ผม: ผมยิ้มให้ทันทีขอทานคนนี้ทันที (แสดงว่าคุณรักศักดิ์ศรีและเกียรติของคุณเหมือน
ผู้ที่พร้อมจะให้คนนึงใน สถานะเดียวกันผมก็เหมือนคุณ)
ผม: กุหลาบ 1 ดอกนี้ ผมไม่ได้ซื้อเพราะสงสารคุณถึงทำให้ผมกับต้องเปลืองเวลา แต่
ที่ผมยอมหยุดทั้งที่รีบ ยอมคุยทั้งที่คนอื่นดูว่าแปลก ผมกลับภูมิใจที่พบเจอคนที่มี
ความคิดเช่นเดียวกับผู้ที่เหมาะสมกับเป็นอาจารย์หรือครูคนนึง
"ขอบคุณที่ให้เราได้พบกัน ผู้ที่มีเกียรติที่ไม่ใช้วัตถุเป็นตัววัดค่าของคนแต่เป็นหัวใจของผู้ให้
ที่รับผิดชอบต่อตนเองและผู้อื่น"
บทความโดย อาจารย์ประเสริฐ สุขไพบูลย์กุล
